SOS ASV 4

ASV 4 niet opgewassen tegen ESV 1ASV werd vriendelijk ontvangen in Ede. Er stonden naambordjes met ASV logo bij de borden, het scoreverloop werd geprojecteerd op de achterwand van de speelzaal en aan het eind van de avond kregen we een kopie van het getypte wedstrijdformulier mee.  Tijdens de wedstrijd ging het er niet zo

Aangekomen bij het speellokaal mochten we bijna een half uur buiten in de regen onder een half afdakje  naar de parkeerplaats staren totdat de beheerder onder de douche uit kwam en van binnenuit de ingangsdeur van het slot haalde.   Aan het eerste bord wist Hans knap onze 1e teamspeler Frank Schleipfenbauer op remise te houden.

Met een punt uit een vooruitgespeelde partij van Hans in de achterzak (een tweeloper-overwinning) begon ASV-4 aan de wedstrijd tegen Velp-2.  Bob behaalde al snel zijn zoveelste overwinning: deze keer gaf zijn tegenstander een stuk kado. De andere partijen kwamen in het laatste uur pas tot een beslissing.  Ben had tegen onze clubgenoot André van

ASV-4 moest in de SOS avondcompetitie aantreden tegen het nog ongeslagen Pion-2. Het werd een overwinning, zij het dat de punten niet altijd terecht kwamen bij wie ze verdienden. Ferdin won omdat zijn tegenstander een onterecht paardoffer niet afstrafte, en Rob hielp zelf zijn mooie stelling om zeep. Ook Hans kon het niet bolwerken. Het

ASV 4 kwam in 90 minuten al op 3 – 0. Ster van de avond was Ferdin de Graag, die tegen Kazem in een prachtige aanval met veel lichte stukken via een scharnierpunt op f7 de winst binnen haalde. Het leek daarna een appeltje-eitje te worden voor het vierde, maar eerst liet Hans op het

ASV-4 stak dinsdagavond samen met ASV-2 de Waal over om te spelen tegen UVS. In hun nieuwe clublokaal memoreerde de coordinator bij aanvang dat in één week tijd er vijf wedstrijden tussen UVS en ASV gespeeld worden, en dat er drie reeds in het nadeel van UVS zijn uitgevallen. Je voelde bijna zijn angst dat

ASV4 kon het niet bolwerken tegen het op papier sterkere Mook 1. Rob van Belle werd helemaal weggedrukt en Edwin Peters kwam al snel in een mindere stelling terecht die hij niet meer kon houden. Koen van Keulen zijn tegenstander had diens toren niet zo handig staan wat hem uiteindelijk een stuk en de partij