HOE HET HEBBEN VAN GEEN PROBLEEM TOCH IN EEN PROBLEEM KAN MUTEREN
Vrijdag 21 april speelde ASV6 in de 3e klasse E van de SOS-competitie de laatste gezamenlijk gespeelde ronde, in Veenendaal.
Wij hadden geen probleem; stonden van begin af aan in onze poule stijf onderaan en konden niet degraderen; lager dan de 3e klasse bestaat in deze competitie niet. Hoewel …
Boven ons stond Wageningen 3, met 2 matchpunten meer, maar met een ½ bordpunt minder dan wij. Bovendien moest Wageningen 3 tegen de koploper in onze poule. Die koploper moest nog wel winnen om het kampioenschap niet mis te lopen. Kortom, wij mochten ervan uitgaan, dat Wageningen 3 zou gaan verliezen. Onze tegenstander, Het Kasteel 2 uit Wychen, was “maar” derde (van acht). Als we die nu eens zouden verslaan, dan waren we tenminste niet meer laatste. Er was dus wat om voor te strijden.
Maar zo soepeltjes ging dat niet. Om 20.45 uur sneuvelde John Bijlsma kansloos met zwart op bord 2. Hij schreef: “Ik kwam niet goed uit de opening met mijn Siciliaans, dacht in de hoofdvariant terecht te komen, maar heb twee zetten verwisseld. Ik kwam slechter te staan; mijn rokade ging eraan. En toen mijn tegenstander met zijn paard op d6 kwam te staan was het over en uit.” Officieel speelden we een uitwedstrijd, dus 1 – 0.
En van je clubgenoten moet je het hebben?! Vervolgens scoorde Christiaan Zevenbergen, die voor Wageningen speelde, een half punt tegen de koploper. Wageningen zou toch niet voor een verrassing gaan zorgen!
Gelukkig, om 21.20 uur scoorde Chris Zevenbergen op het 3e bord met wit een vol punt. Aan deze Zevenbergen hebben we dus wat! Zijn verslag: “De partij is begonnen, maar mijn tegenstander is nog niet aanwezig. (NB Dit gold voor het hele team van Het Kasteel 2.) Ga ik winnen op tijd? Nee, hij is er! Ik kwam goed uit de opening, slecht uit het middenspel, maar wist het goed te maken, waardoor ik een punt wist te pakken.” Dus 1 – 1.
Om 10.00 uur winst voor Kazem Mollahosseini met wit op het eerste bord. 1 – 2. Het begon erop te lijken. Kazem schreef: “Goede opening, met druk van de pionnen. Ik geef een Loper, maar krijg vervolgens een pion en Toren terug. Uiteindelijk hield ik een Toren en 4 pionnen. De Koning van mijn tegenstander had geen bewegingsruimte, terwijl mijn pion kon promoveren.” Dus 1 – 2.
Gelukkig begon Wageningen 3 nullen te scoren. Dat zag er goed uit!
Om 22.10, winst voor onze invaller, Bert Maas op het 6e bord met zwart. Bert: “De opening was van beide kanten aftastend. De tegenstander ging met wit fel in de aanval, maar die mislukte. Ik speelde met zwart de partij stabiel uit en bereikte, nadat ik nog even een pion kon laten promoveren, mat.” Dus 1 – 3.
En daar zat ik dan, op het 5e bord met wit. Ik was direct fel in de aanval gegaan, maar die sloeg niet door. Had nog wel een wat betere stelling, maar de winst was nog zeker niet binnen. Bovendien speelde mijn buurman op het 4e bord een verloren partij. Ik moest winst of remise binnenhalen om die vermaledijde laatste plaats aan Wageningen over te doen, maar ik had wel vaker dit soort stellingen om zeep geholpen. Doorspelen? Je komt toch om te spelen! En zo werd “Geen probleem” “Een probleem”. Ik was een lafaard en bood remise aan. Gelukkig ging mijn tegenspeler niet overleggen met z’n teamleider; die had hem linea recta naar z’n bord teruggestuurd: “Doorspelen jij!” Na lang nadenken accepteerde hij het remise-aanbod. Dus 1,5 – 3,5. We waren van die beschamende laatste plek af, Wageningen moet het er maar mee doen. Christiaan, lekker puh, ik zou maar gauw bij ons komen spelen.
En Rens Nuwenhoud bleef op het 4e bord met zwart maar zwoegen. “Na een Karo-Cann en het ruilen van de lichtere stukken stond ik een pion achter. De positie met alle Torens en beide Dames leek dood en saai. Dus probeerde ik het leuk te maken door een Toren voor een veel-belovende aanval te offeren. Na lang nadenken wist mijn tegenstander de aanval af te slaan en was het dweilen met de kraan open.”
Dus eindstand: 2,5 – 3,5. We zijn van die laatste plaats af. Waar een kleine hand gauw mee gevuld kan zijn.
En daar is dan bijna alles mee gezegd. Nog even dit:
- Chris Zevenbergen heeft met 4 uit 5 de pen gewonnen voor het best-scorende teamlid.
- Bert Maas heeft 2x ingevallen en 100% gescoord, met een substantiële bijdrage aan “van die laatste plaats af”.
- De schaakvereniging Veenendaal had deze gezamenlijke slotronde perfect georganiseerd.
- Ik zou het begrijpen als het bestuur van ASV mij als teamleider naar huis stuurt, want met dit soort resultaten kan je toch niet leven! Wie weet, doen de teamleden van ASV 6 dit wel. En anders moet ik zelf de handdoek maar in de ring werpen, want verhalen schrijven per strekkende meter dat lukt me wel, maar verstand van schaken???
Verslag: Kees van Keulen