Het begon nog wel zo goed. Herman de Munnik speelde op bord 8 een solide partij tegen de op papier sterkere Gerbert Kets en dat werd al snel remise.
De feestvreugde werd nog vergroot door captain André van Kuijk, die tegen Karin Jeuken volstrekt onnodig een pion weggaf en daarna in arren moede besloot om de partij het bos in te sturen waarbij geen van beiden de uitgang kent. En zie daar, wit besloot na lang rokeren een aangevallen pion te verdedigen, waar André feitelijk stukwinst voor ogen had, dat de zet erop in de stelling kwam. Wit kwam deze klap niet te boven en André won, zeer tot verrassing van enkele ASV-ers die in gedachten al de nul hadden genoteerd.
Maar zover het goede nieuws. Een voor een werden de ASV-ers met een 0 naar huis gestuurd. Dit is ook niet gek met een tegenstander met gemiddeld 120 punten meer. Ik heb niet veel mee gekregen van het verlies van Marco Dorrestijn tegen Co Wiersma, Edwin Peters tegen Cees van de Waard, Ron Brachten tegen Alexander Vos de Wael en Theo Koeweiden tegen Pieter de Paus.
Wel heb ik lang de bloedstollend spannende partij tussen Ben Gussinklo (zwart) en Harry Verhoef gevolgd. Ben had naast wat pionnen alleen een dame en een toren en zijn tegenstander een dame, twee torens en een paard. Dat lijkt natuurlijk kansloos, maar Ben had het initiatief en leek remise te kunnen houden. Ben dacht op een gegeven moment zelfs op winst te kunnen spelen maar Stockfish gaf achteraf aan dit er nooit in heeft gezeten. De tegenstander verdedigde perfect en remise was het maximaal haalbare. Er leek een combinatie in te zitten met de grote afruil, maar dat zou een makkelijk gewonnen eindspel voor de tegenstander hebben opgeleverd met twee pluspionnen. Daarom werd dit niet gespeeld door Ben. In hevige tijdnood maakte Ben toch een blunder waardoor hij z’n Dame tegen een Toren zou hebben moeten geven om mat te voorkomen en gaf daarvoor op. Echt heel jammer qua resultaat, maar absoluut het naspelen waard
En Ferdin de Graag (zwart) maakte er tegen Corniek le Poole ook een latertje van. Beide drie pionnen, maar zwart met een loper en wit met een toren. Op het oog kon wit er niet doorheen komen en zat er dus een mogelijke remise voor Ferdin in. Maar hij besloot – toen de meeste partijen al waren afgerond – met zijn koning de verdediging van de pionnen los te laten en dat kwam hem helaas duur te staan.
Verslag: André van Kuijk
