De wedstrijd was al een hele kluif, maar Wouter opvolgen als wedstrijdverslaggever is ook een uitdaging die er mag zijn. Zijn creativiteit zal ik niet kunnen evenaren, dus dan maar een saai stukje over het wedstrijdverloop – hopelijk zal de inspiratie later dit seizoen alsnog toeslaan.
Wat voorbereiding betreft, hoorde ik van verschillende teamgenoten al dat dat er nog niet bepaald van gekomen was. En daar heb ik geen moeite mee, want dat gold ook voor mezelf – tenminste op schaaktechnisch vlak nauwelijks. Wel op sportief vlak, ik had me voorgenomen de avond ervoor te boulderen, om wat aan mijn fitheid te doen (en gelukkig maar, want op fitheid werd ik wel getest), en op psychologisch vlak, door een t-shirt te dragen met als opschrift ta-ta-ta-taa (als quote van Beethoven, uit de 5de symfonie voor de liefhebbers) zodat mijn tegenstander bij iedere zet tevergeefs zou zoeken of er niet een verscholen ta-ta-ta-taa-idee achter zou zitten. Nou, wat een voorbereiding.
Dan nu de wedstrijd. Rik was helaas snel klaar, hij koos voor een ongebruikelijke opzet in de opening waar zijn tegenstander prima op voorbereid bleek en de stukken konden al weer snel de doos in. De anderen overleefden de openingsfase wel en er viel nog weinig te zeggen over hoe het stond. Wel was duidelijk dat de meeste openingen vrij rustig waren verlopen en voorbereiding niet echt nodig was geweest. In het middenspelhad Jan het loperpaar tegen een paardenpaar, maar de stelling was stevig en het was onduidelijk of hij het voordeel hiervan kon gebruiken. Philippe rokeerde tegengesteld en probeerde een koningsaanval; Martin had een pion gewonnen en had het loperpaar, en dus veel voordeel. Désiré had ook een pluspion, maar hij had juist het paardenpaar tegen het loperpaar van zijn tegenstander, met een stevige stelling. Sander had dan juist weer wel het loperpaar en daarmee een plusje, en invaller Richard stond degelijk. Bij mij was het nog niet zo duidelijk, mijn tegenstander probeerde een koningsaanval op te zetten maar ik had mijn verdediging op orde en kon zelf op de damevleugel werken. In de tijdnoodfase kwamen de eerste uitslagen snel binnen en ik kon even niet goed volgen hoe de beslissingen vielen. Wel was het duidelijk dat het bij Philippe was misgegaan en dat Désiré (door een foutje) en Sander niet verder dan remise kwamen. Voor even 3 – 1 achter dus, maar al snel zette Richard de inhaalrace in door zijn partij te winnen en vlak na de tijdscontrole wist ook Martin zijn voordeel te verzilveren. Aangezien ook ik inmiddels in het voordeel was gekomen, probeerde de tegenstander van Jan op winst te spelen en overspeelde daarbij zijn hand. En na bijna 5 uur spelen wist ik uiteindelijk ook het eindspel binnen te slepen.
Verslag: Daan Holtackers