Na een lange autorit, op een broeierige zaterdagochtend kwamen we voor het eerst, in het nieuwe teamverband, bij elkaar in het verre zuiden.
In een zaaltje in Elsloo speelden 4 teams van Zuid Limburg in een gemoedelijke sfeer. Uitgaande van onze opstelling en de vooraf voor ZL2 opgegeven spelers zou het voor ons een zware pot worden. Echter uiteindelijk speelden slechts 2 van de vooraf opgegeven spelers spelen van ZL2 en speelden ze dus met 6 invallers. Een kwestie van onderschatting of noodzaak, we zullen het niet weten. Wij daarentegen waren redelijk compleet en hadden voor Eelco de ASV3 topper Koen weten in te lijven. Om Koen nog een beetje op zijn gemak te stellen was ook ASV 3 meegereisd 😉. Dat bleek een gouden greep te zijn.
Bij ons kwam Dirk aan bord 3 al vlot goed te staan in het Engels met een opstelling met g6, Lg7 en snel d5. Door een snelle opmars van de a-pion, kon Dirk een te optimistische f5 afstraffen met de manoeuvre Ta2-Ta4-Th4. Dit leverde een winnende aanval op. De waardering van de machine, na zet 18 was +4.96. Na zet 33 gaf zwart uiteindelijk op, met een stuk achter en een afrondende koningsaanval door wit in het verschiet.
Deze voorsprong zorgde voor wat rust bij ons en met ook nog goede stellingen voor Vadim en Koen op de borden. Alleen Bram stond zorgelijk. De exacte volgorde kan ik niet reproduceren maar volgens mijn kwam eerst Wouter met een remiseaanbod aan bord 2 redelijk goed weg, na aanvankelijk slecht gestaan te hebben.
Wouter kreeg een Sveshnikov op het bord met 7. Pd5 Pxd5 8. exd5 Pe7 9.c4. De logische zet is dan 9…Pg6. Wouter ging echter verder met 9…f5 wat al gelijk goed was voor wit. Na een 10. Da4 was Kf7 de enige zet. (De rest was +5 of erger). De zetten erna konden nog wel maar met 13…Pc7 beging hij een blunder. In de volgende stelling is de zet 14. Lg5! gelijk uit!
Wouter dacht dat De8 nog kon. Echter na 15. Dc2 hangen dan paard en pion f5! Gelukkig zag zijn tegenstander het niet. Daarna kwam hij nog een keer in de problemen door op d6 met de loper terug te nemen ipv met de dame.
Na 16. Lxe6+ Kxe6 17. Td1 is nu de dreiging Dd5+ en Lg5 erg vervelend. Echter de tegenstander sloeg op b7 en dat gaf zwart weer wat lucht. Daarna ging het echter soepel naar een gevoelsmatig gelijke stelling, hoewel de engine in de slotstelling nog +1 gaf voor wit. Alleen durfde wit niet verder in verband met mogelijke tegenkansen voor zwart en accepteerde een remise na zetherhaling.
Daarna volgde denk ik mijn remise op bord 4. Nadat ik een groot deel van de partij gedrukt stond miste de witspeler een kans op voordeel in de volgende stelling.
Na mijn vorige zet 18…Td7 (Beter Tac8) had wit met 19 La5, Dxa5 20 Lxh7+, Kxh7 21 Txd7 voordeel kunnen krijgen. Hij miste het echter en speelde 19 Lg5 (ook logisch maar gewoon gelijk spel). Na 19… g6 ging wit op zet 20 fout met h5 waarna ik mijn kans had kunnen pakken met 20….Pd4! waarna 21 De3, Lxf3 22 Lxe7, Lxd1 tot -2.7 voor zwart leidt. Maar gemakkelijk is dat nog niet, in lichte tijdnood, voor mij. Gelukkig miste ik dit …. en werd het 7 zetten later een remiseaanbod door wit in een afgevlakte stelling.
Daarna was ik natuurlijk het overzicht kwijt maar ik denk dat Sjoerd en Justin daarna het café kwamen binnenlopen met een remise op zak.
Sjoerd, op bord 7, stond met wit in een Konings-Indiër steeds positioneel op +1, maar wist niet door te drukken terwijl zwart het steeds verder dicht schoof. Na het missen van een kwaliteitswinst (door zwart!) pakte zijn tegenstander de kans het volledig definitief dicht te schuiven. Met het oog op het laatste bord werd er ingestemd met remise.
Justin had wit op bord 5. De partij begon met een Hollandse Leningrad dat na de 10e zet van zwart, als reactie op Lf4, een agressieve wending kreeg met de ze zet 10. g5.
De stelling was hierna direct open maar alsnog gewoon gelijk.
Na het ruilen van paarden en lopers bleek de pionnenstructuur van wit slechter te zijn dan die van zwart maar dat compenseerde wit het met een verre vrijpion en actieve stukken. Op het eind werd er gezocht naar kansen voor wit maar was er geen doorbraak te forceren. Dit heeft geleid tot een stijlvol eeuwig schaak (zie onderstaande bord) waarna de heren elkaars hand konden schudden.
Daarna volgde Bram met wit op bord 1. In een vrij complexe stelling koos Bram een paar keer voor een ruil waar ook andere opties waren en de tegenstander het iets handiger leek te spelen. Echter ineens zaten ze in een eindspel waar Bram een fout dacht te maken, maar de computer gaf achteraf aan dat het wel mee viel. Echt fout ging het pas ergens tussen zet 35 en 40. Bram kon even zijn mind-set niet switchen naar de nieuwe stelling waarin (theoretische?) remisekansen waren en hielp deze vervolgens snel om zeep. Daarna waren zijn pogingen tevergeefs en moest hij opgeven.
Aan bord 8 stelde Koen minimaal 1 matchpunt veilig. Tegen een jong talent dat vorig jaar nog een ASV-er, uit het toenmalige ASV1, wist op te brengen speelde Koen een solide pot. De witspeler speelde agressief maar zag in het middenspel een dubbele aanval over het hoofd. (Een stelling met wit; Ke3 en Tb2 en een pion op b3 en zwart paarden op b6 en a4. Met Pc4+, bxc4 en Pxc4+ won zwart de kwaliteit). Waarna Koen met de kwaliteit meer een gedegen eindspel overtuigend won.
Hierna kon teamleider Vadim, op bord 6, in alle rust het 2e matchpunt binnen zeilen. Hij had met zwart een Caro-Kann op het bord waarin beide spelers een geïsoleerde d-pion hadden. Vadim’s stukken stonden voor zijn gevoel net wat actiever dan die van zijn tegenstander. Uiteindelijk lukte het om de f-pion naar f3 te krijgen, waarna hij een pion voor kwam te staan. Na nog een paar kleine schoonheidsfouten, waardoor het uiteindelijk nog wat onduidelijk werd, won Vadim het dame-eindspel.
Met een 3-5 konden de matchpunten tevreden naar Arnhem gebracht worden. Dit nadat, in het bijzijn van ASV3, in het lokale restaurant de inwendige Arnhemmers verwend werd. Een goed begin van hopelijk een leuk en mooi seizoen.
Verslag: Frank Schleipfenbauer