Mook. Groesbeek. Mook. De teamleider zaaide wat verwarring over de plaats delict. Uiteindelijk kwam alleen Toon te laat, maar dat had vooral te maken met een eigenwijze navigator. ASV3 begon met een achterstand, want Bram had zijn vooruit gespeelde partij verloren. Ach, had hij nu maar dat grote openingsvoordeel gepakt! Vadim trok de stand onmiddellijk gelijk met een vlot gespeelde aanvalspartij. Leuk voor het team, maar -ach!- wat moest hij lang wachten tot de laatste taxi. Bij Barth gebeurde naar eigen zeggen niet zo veel. Ach, hoe kan hij toch tevreden zijn met zo veel saaiheid? Remco maakte het spannender voor zichzelf en probeerde uit niets iets te maken. Dat lukte, maar dat iets was voor zijn tegenstander. Een wanhoopsoffensief mocht ook al niet baten. Ach, wat een creativiteit om niets! Ook Toon speelde een spannend potje. Hij zette de partij actief op. In een gecompliceerde stand met nog enkele minuten op de klok besloten de spelers tot remise. Ach, waar is de wil tot winnen? Wouter offerde in een Siciliaan een handvol pionnen, had in tijdnood kunnen toeslaan met een stukoffer, maar verwisselde de zetten. Ach, waar is toch de koelbloedigheid gebleven? Rik zette zijn tegenstander vakkundig klem, kon geen doorbraak vinden en gaf het initiatief uit handen. Hij behield wel voortdurend het overzicht, maar -ach!, wat verlangen we naar zijn grootse vorm! Jan had het de hele partij moeilijk en werd -ach, arme!- tenslotte in een toreneindspel weggetikt. Al met al een verdiende nederlaag. Het duurde een tijd voor de weeklachten verstomden.
Verslag: Wouter Abrahamse