ASV 2 mocht in de 5e ronde tegen de oude veenkolonisten uit Veendam. Tot op heden won het tweede de wedstrijden eenvoudig. Ik meende in een stabiel tweede team bij ASV terecht te zijn gekomen. Mij bekroop overmoed. Een van de zeven hoofdzonden. Toen ook nog bleek dat er maar liefst drie borden bij de tegenstanders leeg bleven, dus direct al 3-0, had ik de twee matchpunten al geteld. Ondergetekende, Frank en Rik kregen vrijaf aan bord 1,2 en 4. Dus kon ik aan de koffie, snelschaakpotjes spelen en de verslaggever uithangen, kortom een relaxte middag.
Af en toe langs de borden lopend, kroop toch eerste lichte twijfel binnen. Goed, Sjoerd (bord 3) zette een degelijke pot schaak met remise op het bord; maar waar moesten de andere punten vandaan komen? Ik hoorde een optimistische Otto, maar zag een totale chaos. De tegenstander van Tom (bord 6) gooide er een tijdelijk stukoffer in het KoningsIndisch tegenaan. Vadim met zwart op bord 7 kwam goed uit de opening en zette de koningsaanval in; hier had ik het meeste vertrouwen in. Bent speelde op bord 8 een Spaanse opening rustig en verloor ergens een pionnetje; minder vertrouwenwekkend.
Een latere ronde langs de borden deed bij mij de paniek toeslaan. Tom had weliswaar afgewikkeld naar een stelling met pluspion, maar winnen leek moeilijk. Wel in elk geval 4 punten. Otto’s koning was inmiddels ‘ins freie hinein gejagt’. Ik liep juist langs het bord van Vadim die vol op wits koning joeg; maar kan de witspeelster hier niet op d5 slaan? Hoe langer ik keek, hoe meer het kon. En het gebeurde ook. Bij Bent bleef zijn tegenstander dat ene pionnetje voor, prima zetten uitvoerend, terwijl wits koningsstelling gaten begon te vertonen.
Ik durfde niet meer te kijken… Otto verloor, Toms partij werd inderdaad remise. Bij de twee laatst spelende borden, Vadim en Bent, zag het er inmiddels dreigend uit. Met wederzijds kansen missend, draaide het helaas op twee nullen uit: 4-4.
Eind goed, al goed, want… de belangrijkste concurrent Hardenberg verloor.
Verslag: Rob van Helvoort