Na vier lange maanden was het moment dan eindelijk daar: de start van een nieuw seizoen van de KNSB-competitie. Dit bericht was blijkbaar niet bij iedereen aangekomen, want we moesten Richard en Wouter missen, en Koen afstaan aan het eerste team. Gelukkig waren Paul en Ben bereid om ons te vergezellen op de lange tocht naar het zuiden, en zo konden we toch met acht man beginnen aan de wedstrijd in Elsloo.
Mijn eigen partij was als eerste klaar. Na 31 zetten waarin helemaal niks gebeurde en waarin geen van beide spelers ook maar iets van voordeel wist te behalen, besloten mijn tegenstander en ik dat het wel mooi was geweest.
Op bord 1 wist Remco geen raad met de nijlpaardopening die zijn tegenstander op het bord zette. Hij kwam al vrij snel in een lastige stelling terecht en moest het na een paar uur opgeven. Geen schande, gezien het ratingverschil van bijna 300 punten. Zuid Limburg pakte hiermee de leiding.
Die verliespartij werd gevolgd door vier remises. Bent had op bord 2 een veelbelovende stelling met een pion meer. Hij dacht het af te maken met een paardvork op wits dame en toren, maar zijn tegenstander vond een tactische zet waarmee hij tegenspel creëerde. Ineens moest Bent oppassen dat hij niet mat ging. Hij wist de dames van het bord te krijgen en wikkelde af naar een gelijk toreneindspel. Kort daarna besloten beide spelers er een puntendeling van te maken.
Sjoerd speelde een avontuurlijke partij en offerde twee pionnen voor activiteit. Dat leverde hem een goede stelling op, maar helaas kon hij zijn voordeel niet verzilveren. Achteraf bleek dat er een kans was om materiaal te winnen, maar beide spelers hadden dat over het hoofd gezien. De partij eindigde uiteindelijk met eeuwig schaak.
Paul kreeg een Morragambiet tegen, waar hij geen ervaring mee had. Hij kwam al snel minder te staan en had een flinke achterstand op de klok. In het middenspel wist hij zich echter terug te vechten in de partij en na zettenherhaling werd het alsnog remise.
Op bord 6 begon Hans met een voorsprong van twintig minuten op de klok, omdat zijn tegenstander in Klimmen stond te wachten, denkende dat de wedstrijd daar gespeeld zou worden. Dat voordeel was snel weer verdwenen omdat Hans besloot om van zijn gebruikelijke repertoire af te wijken. Hij koos voor het Russisch, besteedde veel tijd aan de opening, maar wist zich goed door een lastige stelling heen te worstelen en kwam een pion voor. Door tijdnood bood hij remise aan in een lastig paardeneindspel. Daarmee kwam de stand op 3.5-2.5.
Ben stond op bord 7 een pion achter in een moeilijk eindspel. Volgens de engine was het met perfect spel nog remise, maar ondanks dat Ben de laatste tijd flink aan zijn eindspelen werkt, heeft hij nog niet het niveau van Stockfish bereikt. Jan Fober wist uiteindelijk van Ben te winnen en bezorgde Zuid Limburg daarmee de twee matchpunten.
Alleen teamleider Theo was nog bezig. Hij redde de eer van ASV nog een beetje door na lang zwoegen een eindspel met drie pionnen en een paard tegen vier pionnen en een loper om te toveren tot een gewonnen pionneneindspel. Daardoor werd de eindstand 4.5-3.5 in het voordeel van de thuisploeg.
De teamleider was na afloop niet te spreken over de inzet van zijn team. Er werd volgens hem te makkelijk remise gespeeld en van echte strijdlust was weinig te merken. Tijdens het etentje voerde hij daarom een nieuwe regel in: wie als eerste in minder dan 40 zetten remise speelt, moet het verslag schrijven.
Verslag: Marc Sterk