Na een gezellig ritje over de Veluwe, stond ASV 6 er goedgemutst bij in het speelhonk van Pallas. Pallas speelt met best veel jeugdspelers en dan weet je op voorhand de kracht niet echt, maar met gemiddeld 100 ratingpunten meer heeft ASV toch kansen. Nou die hadden we ook, maar ze zijn niet verzilverd.
Kazem Mollahosseini was op bord 4 echt een karrevracht sterker dan zijn tegenstander Fabian Arentsen. Op zijn bekende snelle wijze trok Kazem ten strijde en het werd een ware blitzkriegaanval. Hij had inmiddels groot voordeel en het leek een kwestie van tijd voordat wit zou capituleren. Maar zoals zo vaak zag de bijna-verliezer nog een kronkelig paadje waarlangs hij zou kunnen ontsnappen. Hij zal nooit aan meer dan remise hebben gedacht. Maar dan blijkt ook wel de makke bij Kazem, hij onderschat het gevaar. En het kronkelige paadje werd een fietspad en meer. Kazem stootte zich enkele malen voor het hoofd, dat hij vervolgens boog voor zijn tegenstander. Die kon zijn ogen niet geloven. Het publiek ook niet. Dit had nooit minder dan een remise mogen worden (schrijft u mee, we staan op 0,5 onnodigheden?).
Hendrik van Buren speelt graag met zwart. Hij liet vandaag op bord 6 zien waarom: hij is er goed in. Hij overklaste de jonge Shasa Boom, verschalkte het ene pionnetje na het andere en stoomde gedecideerd over de koningsvleugel op. Daar was geen houden meer aan. Een terecht en mooi punt voor Hendrik. Peter Hamers speelde op bord 7 een heel gedegen partij. Halverwege kwam ie eens vragen of ie eventueel een keertje remise mocht aanbieden. Ach ja, dat mag je zelf weten, zei de TL. Deze nam een tijdje later eens poolshoogte en zag dat Peter inderdaad remise had aangeboden, wat de witspeler (Paul Peters) om onbegrijpelijke redenen afsloeg. Met allebei een toren en een heleboel pionnen zat de stelling echt helemaal op slot en Peter hoefde maar wat op en neer te schuiven om het halfje in de pocket te krijgen. Maar Peter begon listige trucjes te zien en dacht wellicht ‘ik probeer nog wat, want ik kan altijd remise houden’. Even liet de concentratie Peter in de steek. Peter reageerde verkeerd op een pionopstoot. Een andere pion brak door en dat won. De speler van Pallas ging tevreden achter de bar zitten. Op de vraag aan de Pallas-speler “Waarom speelde je door?” zei hij “Omdat ik de partij dan win”. “Maar was het dan geen potremise?”. “Ja natuurlijk”. Hmm, we tellen hier toch weer een halve onnodigheid, de teller staat op 1.
Theo Koeweiden had een best gemakkelijke middag op bord 3 tegen Walter Kaemingk, zoon van de Kaemingk op bord 8. Theo speelde een heel gedegen partij, kreeg stap voor stap groter voordeel en al een tijd lang was duidelijk dat zwart hier wel op mocht geven. Ten lange leste gebeurde dat. André van Kuijk (zwart, bord 2) bood zo rond zet 20 remise aan tegen Gorrit Smit, toen er al aardig wat materiaal van het bord af was. Die legde uit daar natuurlijk niet op in te gaan. Dat mag natuurlijk, al had ie het niet hoeven uit te leggen. De partij kabbelde voort, maar André kreeg wel een gepend paard (met schaakdreiging) waar ie voor moest zorgen. Dat deed ie niet goed en hij moest alle zeilen bijzetten om het bij een pion verlies te houden. André rechte zijn rug, kreeg tegenspel en won de pion terug met veel dreiging op de koningsvleugel. Maar dat kon hij net niet verzilveren, omdat er nog een damepenning in de lucht bleek te hangen (ternauwernood gezien). Deze tweede tegenslag overleefde hij niet. We tellen hier geen onnodigheid, uiteindelijk gewoon een terechte uitslag (al waren de verschillen klein).
Peter van Deursen (zwart, bord 8) speelde tegen Frank Kaemingk en kreeg de ruilvariant van het Spaans voorgeschoteld. Het werd een interessante partij waarin het evenwicht lang bewaard bleef. Peter had lang gerokeerd – nadat wit kort had gerokeerd – om uitzicht op een dynamische stelling te krijgen. Dat uitzicht kwam er niet. Wit behield steeds het initiatief van de voorzet. Om toch actief te kunnen worden offerde Peter een pion, maar dat pakte niet goed uit. Zijn koning kwam onder druk en daarna onder vuur, waarna de stelling onhoudbaar werd. Een verdiend punt voor Pallas.
En het slotakkoord was voor onze bord 1 speler Zekria Amani. Zekria speelde met wit tegen de jeugdspeler Bas Capel en kwam zeker goed te staan, maar het was een moeilijk stelling. Beiden konden met hun pionnen doorlopen en Zekria moest een en ander op twee vleugels keepen. Dat deed hij bewonderswaardig goed en in de eindstelling hadden hij dame-pion tegen dame. Maar hij had niet het initiatief. Moedig sloeg hij het remise-aanbod af, waarna stukken inclusief pion toch werden geruild en remise een feit was.
Slotsom: 5-3 verlies, waar 4-4 een beter afspiegeling van de match zou zijn geweest. Nou ja, we krijgen Pallas ook nog thuis, dan gaat het hopelijk net iets beter.
Pallas 3 – ASV 6 5-3
1. Bas Capel (1671) – Zekria Amani (1603) 0,5-0,5
2. Gorrit Smit (1504) – André van Kuijk (1463) 1-0
3. Walter Kaemingk (1035) – Theo Koeweiden (1444) 0-1
4. Fabian Arentsen (914) – Kazem Mollahosseini (1443) 1-0
5. Tjeerd de Jong (1517) – Hans Derendorp (1400) 0,5-0,5
6. Shasa Boom (1139) – Hendrik van Buren (1426) 0-1
7. Paul Peters (1542) – Peter Hamers (1321) 1-0
8. Frank Kaemingk (1272) – Peter van Deursen (1269) 1-0
Verslag: André van Kuijk