Onderhand traditiegetrouw stond onze uitwedstrijd naar Roermond gepland voor ronde 3. Roermond: Een van Limburgs grootste steden, gelegen aan rivier de Roer en bekend om haar … outlet? Tot mijn verdriet staat Roermond’s rijke geschiedenis in de schaduw van de populaire Designer Outlet. Een plaats afgestaan door de hedendaagse bezitsdrang van kledingminnend BeNeLux. Sterker nog: schijnbaar is de Designer Outlet met 8+ mln bezoekers in 2018 één van de grootste trekpleisters van ons land! Mijn jarenlange ervaring met het bezoeken van schaaktoernooien heeft mij wel doen inzien dat de stereotype schaker zich niet snel zal wanen in een dergelijke Designer Outlet. Afijn.
Meestal gaat een reis richting het zuiden gepaard met een overschot aan zon. Zon, warmte, ijskoude cerveza met een plankje tapas. Maar niet voor onze koele Ernèmmers uit de Rijnstad. Louter regen, wind en nog meer regen werd geserveerd op een al koude novembermiddag. Waar het zestal treingangers, al sjokkend door de Limburgse plassen, vol moed richting wijkcentrum Tegelarijveld wandelden bleek dit niet voor iedereen haalbaar…
Koen had meer verwacht van zijn debuut op bord 1. Na een treinreis van ruim 2 uur en wandeling van 40 minuten bleek de Duitse kopman niet op tijd vertrokken vanuit huis. File’s op de zaterdagmiddag zie je inderdaad niet aankomen. K*t voor Koen, maar goed voor het Arnhemse: 0-1.
Ruud slaagde er helaas niet in om nog verder uit te lopen op één van de titelkandidaten. Ruud kwam nog wel aardig uit de opening maar verspeelde daarna simpel een centrumpion. De stelling die overbleef gaf te weinig aanknopingspunten om tegenspel te creëren. Zijn tegenstander bood hem ook geen enkele kans daartoe. Het werd daarmee een kansloos verhaal. Een mislukte invalbeurt derhalve. 1-1
Hans had een lastige middag aan bord 5 tegen de sterke teamleider Utama. Het plan, aldus Hans, lag voor de hand: “wit een goed resultaat neerzetten”. Hans’ creatieve opening werd al snel gekraakt door zwart.Wit moest al snel het initiatief aan de opponent overlaten na een mindere zet. In het vervolg kwam Hans niet aan te pas en hield zwart de druk goed vast. 2-1
Theo kwam vol overtuiging naar mij toe: “Bent, een omgekeerde Retì met zwart. Dd8-c7-b8-a8. En het staat!”. Niet de beoordeling die ik in mijn hoofd hat na het zien van Theo’s bord, maar hij kent zijn systeempjes over het algemeen goed. Niets aan de hand, bleek al snel. Daarna gaf T-O pardoes een pion weg in een gelijke stelling met kansen voor beide kante. Na pak ’n beet 8 à 10 minuten van zijn bedenktijd gebruikt te hebben om te herstellen en weer door te gaan om vervolgens weer een pion weg te geven. Stukken retour de doos in. 3-1
Wouter kan zijn gevoel als geen ander uiten: Impressie: soms weet ik niet wat me bezielt. Als ik mag kiezen tussen een chaotische partij of een positionele partij, kies ik altijd voor het eerste. Maar nu had ik de keuze tussen een langzame partij met een klein minnetje of een groot nadeel. Waarom koos ik toch voor het laatste. Adrenalinekick? Ik werd vlot weggecombineerd… 4-1.
Richard’s moedige opening had niet het gewenste effect. Tegenstander Eduard Coenen, voor de doorgewinterde toernooispeler een bekend gezicht door het bezoeken van vrijwel elk toernooi op de schaakagenda, wist hier wel raad mee. Na een positionele wals stond Richard erg gedrukt. Net op het moment dat Eduard kon verzilveren in een P vs L eindspel (zij het met een leger aan pionnen voor beiden) bleek Richard uitgekeken te zijn op zijn loper. Studie-achtig kwam wit in een zugzwang, en bleek het eerste “echte” punt gescoord te zijn! 4-2.
Bent was een tikkeltje ongeduldig. Een onorthodoxe Dd1-Dd2-Df2 manoeuvre tegen het Frans had niet het geplande effect. Tsja, wat doe je dan? Dan maar een foutief torenoffer op zet 10 met Txd5. Net genoeg stof in de ogen van tegenstander Jan van Mechelen bleek, waardoor Bent kon ontsnappen met P+2p tegen T. Na een aantal kansen gehad te maken om dit gelijk uit te maken restte een lastig eindspel.
In onderstaande stelling leek zwart eindelijk de remisehaven bereikt te hebben. Zwart lijkt beide pionnen altijd net tegen te houden maar gelukkig had bleek er een een sneaky, laatste poging:
Pd2!! Kxd2 b4. De toren is voor altijd gebonden aan pion d7 waardoor ik ongeschonden promotieveld b8 kan bereiken. Zwart had het Toren vs Dame eindspel nog kunnen proberen maar had genoeg gezien. 4-3
Marc had de zware last gekregen het laatste punt te scoren. Marc’s zwarte koning was een populaire jongen maar had geen interesse in wit’s avances. De stukoffers werden maar al te graag geaccepteerd door Marc. Het behalen van de tijdcontrole bracht de rust terug in het zwarte kamp en het punt kon geteld worden. 4-4. In de Roersche binnenstad werd het matchpunt gevierd tot in de late uurtjes… Dit smaakt naar meer!
Verslag: Bent Schleipfenbauer